KG ULICE: Ko je bio Vladimir Rolović? (Video)

Rođen je 21. maja 1916. godine u selu Brčeli, kod Bara. Potiče iz siromašne seljačke porodice, detinjstvo je proveo u rodnom selu, gde je završio osnovnu školu. Posle je, u teškom uslovima, nastavio školovanju u barskoj, pećkoj i cetinjskoj gimnaziji. Posle završetka gimnazije, upisao se na Pravni fakultet Beogradskog univerziteta.

Još kao đak cetinjske gimnazije, opredelio se za radnički pokret, i vrlo aktivno učestvovao u svim akcijama omladine, u gimnaziji, zanatskom i sportskom društvu „Lovćen“. Godine 1935. postao je član Saveza komunističke omladine Jugoslavije (SKOJ), a početkom 1936. i član Komunističke partije Jugoslavije (KPJ). Do aprila 1941. godine obavljao je razne odgovorne partijske dužnosti. Najpre je radio u tehnici Mesnog komiteta KPJ za Beograd i Pokrajinskog komiteta KPJ za Srbiju, a potom je upućen na politički rad u Crnu Goru, gde je izvesno vreme rukovodio sreskim komitetom SKOJ-a, a zatim je postao sekretar Sreskog komiteta KPJ za Bar. Godine 1940. izabran je u Pokrajinski komitet KPJ za Crnu Goru. Zbog revolucionarnog rada, hapšen je 1935. na Cetinju i 1938. godine u Beogradu.

Posle Aprilskog rata i okupacije Kraljevine Jugoslavije, vratio se u rodni kraj, gde se odmah aktivno uključio u pripreme za ustanak. Učesnik je Trinaestojulskog ustanka, kao jedan od vođa ustaničke grupe Crnogorskog primirja, koja je veću u prvim danim uništila sve karabinijerske stanice od Bara do Budve.

Decembra 1941. godine, kao borac Lovćenskog bataljona, učestvovao je u napadu na Pljevlja. Kada je formirana Prva proleterska udarna brigada, postavljen je na dužnost političkog komesara Prve čete Prvog (crnogorskog) bataljona. Učestvovao je u mnogim borbama na Okruglici, Žepi, Igmanu, Ulogu, u Župi, kod Kalinovika, na Sinjajevini. Posebno se istakao u napadima na Konjic i Livno, 1942. godine, kao i u borbama tokom Četvrte neprijateljske ofanzive.

Bio je rukovodilac Politodjela Prve dalmatinske i Petnaeste majevičke brigade i Sedamnaeste istočnobosanske divizije. Na dužnost političkog komesara 38. istočnobosanske divizije imenovan je 1944. godine.

Posle završetka Drugog svetskog rata, 1945. godine, upućen je na rad u Odeljenje za zaštitu naroda Jugoslavije (OZNA), gde je obavljao dužnosti načelnika Odeljenja i dao veliki doprinos u uništenju zaostalih ustaških i četničkih grupa. Bio je član Vlade Narodne Republike Crne Gore, pomoćnik saveznog ministra za inostrane poslove, član Gradskog komiteta Saveza komunista Beograda, ambasador SFRJ u Norveškoj, Japanu i Švedskoj. U više saziva je biran za narodnog poslanika Skupštine Crne Gore i bio je član Centralnog komiteta Saveza komunista Crne Gore. Imao je čin rezervnog general-majora.

Prema izveštaju ASIO, Sekulovski je pitao i dobio dozvolu od strane australijske vlasti 1969. godine, da jugoslovenski obaveštajni oficir (UDBA) Vladimir Rolović radi na australijskom tlu gde bi sarađivao sa australijskim kolegama u borbi protiv hrvatskog terorizma.

U Stokholmu je, na dužnosti ambasadora, 7. aprila 1971. godine, smrtno ranjen od grupe ustaških terorista, a osam dana kasnije 15. aprila umro je od posledica ranjavanja. Atentatori Miro Barešić i Anđelko Brajković su uhvaćeni i osuđeni u Švedskoj.

Prema izveštaju švedskog radija, od 13. juna 1987. godine ustaški teorista Miro Barešić, ubica ambasadora Rolovića, uslovno je oslobođen daljeg izdržavanja kazne. Poginuo je na hrvatskom ratištu 1993. godine kao anonimni vojnik

Skandinavska i svetska javnost prvi put su čule za ime Miroslav Barešić 7. aprila 1971. godine. Tog dana ovaj ekstremista je zajedno sa svojim pobratimom po oružju Anđelkom Brajkovićem upao u Ambasadu SFRJ u Stokholmu. Sa dva pištolja u ruci pripucao je na domara Vukosava Dugovca. Kada se na vratima pojavio i ambasador Vladimir Rolović, napadači su počeli da pucaju i u njega. Ušli su u njegov kabinet i zatvorili vrata. Sekretarica ambasadora Mira Štempihar pokušala je da uđe kod Vladimira Rolovića, ali su je atentatori ranili pucajući kroz zatvorena vrata. Čitav sat su ustaške ubice provele u sobi sa teško ranjenim ambasadorom. Kada su istrčali napolje, ubrzo su pali u ruke policije. Posle nekoliko dana ambasador Vladimir Rolović je izdahnuo od zadobijenih rana i povreda izazvanih fizičkim zlostavljanjem. Ovaj okrutni zločin uznemirio je tada ne samo neutralnu Švedsku i tadašnjih 50.000 jugoslovenskih radnika u njoj već i Jugoslaviju i čitav svet. Bio je to jedan od najsurovijih terorističkih akata u to doba i jedan od oko 450 emigrantskih napada (od rata do 1990) na Jugoslaviju i sve što je jugoslovensko. Barešić je bio Šibenčanin. Rođen je 1950. godine. Još kao maloletnik bio je osuđivan dva puta na šest meseci zatvora zbog huliganstva. A onda je 1969, čim je dobio pasoš, otišao u inostranstvo da bi izbegao služenje vojnog roka. U Švedsku je stigao godinu dana kasnije i našao utočište među ustašama i odbeglim jugoslovenskim kriminalcima. Zajedno sa njima je nekoliko meseci planirao otmicu jugoslovenskog ambasadora. U našu ambasadu je i ušao sa namerom da navodno produži pasoš. U stvari, da Vladimira Rolovića kidnapuje, ali ubio ga je kada je video da mu plan neće uspeti.

Nosilac je Partizanske spomenice 1941. i drugih jugoslovenskih odlikovanja. Predsednik SFRJ Josip Broz Tito, odlikovao ga je Ordenom narodnog heroja, dva dana posle ranjavanja, 9. aprila 1971. godine.

Rekonstrukcija ubistva ambasadora Vladimira Rolovića: